هر سال در کشور، صدها نفر در فهرست انتظار پیوند عضو جان خود را از دست می‌دهند؛ در حالی‌که هم‌زمان، موارد متعددی از مرگ مغزی نیز ثبت می‌شود که می‌تواند به اهداکننده بالقوه تبدیل شود. تنها بخشی از این ظرفیت گران‌بها بالفعل می‌شود؛ بخشی که با آگاهی عمومی، اعتمادسازی و فرهنگ‌سازی می‌تواند گسترش یابد.
فرآیند اهدای عضو، اقدامی چند بعدی است که نیازمند هماهنگی دقیق میان تیم‌های تخصصی پزشکی، همراهی خانواده‌ها، آمادگی زیرساخت‌های درمانی و پشتیبانی نهادهای اجرایی است. در این میان، دانشگاه‌های علوم پزشکی نقش محوری دارند؛ چه در مرحله شناسایی بیماران مرگ مغزی و اخذ رضایت خانواده‌ها، و چه در اعزام بیماران به مراکز پیوند و پیگیری‌های پس از آن.
در سال جاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک نیز گام‌های موثری در این مسیر برداشته است. ثبت دو مورد موفق اهدای عضو در نخستین ماه‌های سال ۱۴۰۴ – شامل زنده‌یاد ستاره شعبانی، بانوی ۱۹ ساله بروجردی، و معصومه جعفری، بانوی ۵۰ ساله اراکی – گواهی بر توانمندی تیم‌های پیوند و همدلی خانواده‌هایی است که در لحظه‌ای سرنوشت‌ساز، تصمیمی ماندگار برای نجات جان دیگران گرفتند.
اهدای عضو، تنها یک اقدام پزشکی نیست؛ این انتخابی عمیقاً اخلاقی و اجتماعی است که نه‌تنها جان بیماران را نجات می‌دهد، بلکه چراغ امید را در دل جامعه روشن می‌کند. از این رو، روز ملی اهدای عضو، نه صرفاً یک مناسبت تقویمی، بلکه یادآوری مسئولیت اجتماعی همه ماست، از خانواده‌ها تا پزشکان، از رسانه‌ها تا سیاست‌گذاران سلامت.
هفته ملی اهدای عضو، اهدای زندگی که از ۲۵ تا ۳۱ اردیبهشت‌ماه برگزار می‌شود، فرصتی برای بازتاب نقش‌آفرینی همه ارکان جامعه در این موضوع حیاتی است.
توسعه این فرهنگ متعالی نیازمند استمرار آموزش، گفت‌وگوهای خانوادگی، تبلیغات هدفمند و به‌ویژه الگوسازی از اهداکنندگان و خانواده‌های آنان است. امروز، هر فرد می‌تواند با یک تصمیم آگاهانه، در زمان حیات خود، نجات‌بخش زندگی دیگران باشد؛ تصمیمی که مرگ را به تولدی دوباره بدل می‌سازد.
باشد که با گسترش این فرهنگ انسان‌ساز، دیگر هیچ بیماری در حسرت پیوند جان نسپارد و یاد اهداکنندگان، چون چراغی روشن در مسیر سلامت جامعه بدرخشد.

مسعود شامری